Yalnızlık insanı yavaş yavaş delirtiyor. Bu delilik hali aslında gereğinden fazla olgunlaşmış bir farkındalığın sonucu. Yanında sana soru soracak kimse olmadığında kendi kendine sorular sormaya başlarsın ve ne ilginçtir ki yanında kimse olmadığı halde soruyu soranla cevabı veren aynı kişi olmaz. Yaşadığın dünyaya, yediğin yemeğe, içtiğin suya bile yabancılaşırsın. Bedeninden uzaklaşıp onun sana belli bir süre için verilmiş bir emanet ve bu dünyada kalacak bir et yığınından ibaret olduğunu anlarsın yalnız kalınca. Evet, sen gideceksin, o burada kalacak. Adı bile yok.
Aynaya bakıp konuşmak, yatağından kalkınca boşluğa dalıp günaydın demek, tuvaletin kapısını kapatmayarak ettiğini sandığın bir isyandır yalnızlık. Uzakta kavuşmak istediklerin varsa umut dolu bir çöl, yoksa tam bir cehennemdir. Bir ilaç gibidir. Kimini iyileştirirken kimi onunla intihar eder. Kötüdür demiyorum çünkü hayatın kamera arkasını yalnız kalmadan göremezsin. Gerçeği yüzüne vuran, herkes yüzüne yalandan gülerken hiç acımadan acı konuşan dosttur yalnızlık.
Kardeşime bu konuda katılıyorum emeğine gönlüne sağlık kardeşim yazmaya devam selamlarımla.
Merhaba Sezer hocam, nasılsınız? Kendinizi yalnız hissettiğinizde size bir yazı bir yorum kadar yakınız.
Selamlar sevgiler..
Aklıma Platon ve mağara alegorisi geldi nedense…
Selamlar
Sezer hocam son derece hassas bir konuya değinmişsin. Katılıyorum sana. Aslında bu bilimsel bir gerçek. Yalnızlık insanı olumsuz düşüncelere iter. Zira yalnız kalan insanın olumsuz düşünmeye negatif unsurlara her zaman vakti olur. Bu tür durumlara vakit bulmamak için sürekli iyi dostluklar geliştirmek ve çalışmak gerekiyor. Her zamanki gibi başarılı makale için teşekkür ediyorum.
Bazen insan yalniz kalmak istiyor ancak bunun uzun surmesinide istemiyor. Bence insan ruhu balansi yakalamiyor. Her sheyin olmasi lazim bazen yalniz bazen arkadashlarinla bazen yaptigin ishlerle meşgul ola bilirsin. Anlik durumlar verdiğin kararlari değişik yapiyor.
Yalnızlığı severim. Aynanın önünden geçerken kendi kendime selam vermeyi, kendime sorular sorup cevaplamayı. Sakın delirmişsin deme kırılırım. :) Sanırım bu yazı çokça özlem duyulan bir zaman diliminde yazılmış. İçinde öyle bir duygu gizli. Her şey gibi yalnızlık da geçicidir.
bu kısa ve güzel yazı için teşekkür ederim sezer hocam. okumaktan büyük keyif aldım….
yalnızlıktan kurtulunca da yalnız kalınan anları özlüyor insan…
O halde yalnızlıkla gerektiğinden fazla haşır neşir olmayalım :D
Yakın zamanda hedeflerinle ilgili bir rapor yazısı gelse fena olmazdı :) Ben 2023’ün ortasına gelmeden yazılım uzmanı olacağım birde kitap kurdu için yatırımlar yapacağım (aylık kitap okuma sayısını arttırma çabası :D)
Bu yazıyı okuduğumda hayatımın 9 yıl önceki periyoduna ışınlandım. Yazı bitti. Yüzümde buruk bir tebessüm kaldı.
Bayıldım :)